รอยสักได้สร้างลักษณะนิสัย บุคลิก และตัวตนใหม่ให้กับรูปปั้นโบราณ ลวดลายของรอยสักเปลี่ยนเรื่องราวต้นฉบับของประติมากรรม โดยเพิ่มเนื้อหาที่ตัวศิลปินต้องการจะถ่ายทอด และสร้างพื้นที่ว่างให้กับผู้ชมได้ใส่จินตนาการและความรู้สึกของตนเข้าไป
Just what is it that makes contemporary travel so different? So appealing? ไปดูตึกทำไม ?
ทุกวันนี้การเคลื่อนไหวของกรีนมูฟเม้นท์ (green movement) ถูกนำมาใช้เป็นเครื่องมือการตลาด การฟอกเขียว (greenwashing) ทำให้สินค้าหรือบริการดูเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม แต่ในความเป็นจริงกระบวนการผลิตหรือแรงงานที่ใช้นั้น ยังคงผลิตและปล่อยก๊าซเรือนกระจกในจำนวนที่เท่าเดิม เช่นกันในด้านสถาปัตยกรรม 7% ของ CO2 ที่ถูกปล่อยออกมาบนโลก มาจากการสร้างตึกด้วยซีเมนต์
A stage where people purposefully interact with space and vice-versa in a constant dialogue to renegotiate the ever-shifting boundaries of work and play
มีการบันทึกภาพถ่ายของโครงการ The Case Study Houses ในกับนิตยสาร Art & Architecture ที่ถ่ายทอดภาพวิถีชีวิตหลังยุคสงครามที่ผู้คนมองหาชีวิตร่วมสมัย แต่ภาพที่ออกมากลับสะท้อนภาพของ ‘คนรวย’ ซึ่งย้อนแย้งกับอุดมการณ์แรกเริ่ม
“ไปดูตึก” ใครที่มีเพื่อนเป็นสถาปนิกน่าจะได้ยินคำพูดนี้อยู่บ่อยๆ พร้อมกับคำถามที่อาจจะเกิดขึ้นในหัวว่า “ไปดูตึกทำไม” “การดูตึกคืออะไร” หรือ “ไปแล้วได้อะไร” เมื่อมันคือการไปดูตึกอาจจะเป็นเพียงห้างสรรพสินค้า อาคารขององค์กรสักองค์กรหนึ่ง หรือกระทั่งบ้านของใครก็ไม่รู้ในเมืองนั้นๆ
หากมองสถาปัตยกรรมและผังเมืองเป็นกระจกเงาที่สะท้อนทัศนคติของเจ้าของพื้นที่ พบว่าหลายเมืองกำลังขยายตัวโดยตอบสนองต่อสภาพเศรษฐกิจ แต่อาจกำลังละเลยความเป็นอยู่ที่ดี (well-being) ของชาวเมือง หลายครั้งงานสถาปัตยกรรมที่คำนึงถึงความสุขของผู้ใช้เป็นหลัก ถูกมองว่าเป็นสิ่งที่ ‘ยังไม่จำเป็น’ หรือไม่จำเป็นเลยด้วยซ้ำสำหรับรัฐหรือผู้พัฒนาบางพื้นที่
ศาสนสถานยังควรคำนึงถึงการใช้อวัจนภาษา (การสื่อสารไร้สุ้มเสียง)ในการออกแบบ เพราะในยุคที่ประชากรโลกบางส่วนยังคงต้องการศาสนาเป็นที่ยึดเหนี่ยว การออกแบบสถาปัตยกรรมที่คำนึงถึงอวัจนภาษาในการสื่อสาร อาจทำให้พื้นที่ทางศาสนามีส่วนช่วยในการสื่อสาร ‘แก่น’ ของตัวศาสนากับผู้คนได้ทั้งทางกายภาพและจิตใจ มากกว่าจะจดจ่ออยู่แต่การแลกเปลี่ยนระหว่างศรัทธากับศาสนาเท่านั้น
